Masaż

Masaż leczniczy to oddziaływanie bodźcami mechanicznymi na tkanki organizmu, przy biernym zachowaniu się dziecka. Ma zastosowanie w profilaktyce, leczeniu i rehabilitacji wielu chorób z zakresu ortopedii, chirurgii, neurologii, pediatrii, a także w terapii chorób wewnętrznych (krzywica, mpd, wady postawy, skrzywienia kręgosłupa, płaskostopie, hipotrofia). Celem masażu klasycznego jest zadziałanie na układ ruchu (mięśnie, stawy), na skórę, tkankę łączną, tkankę tłuszczową, zakończenia nerwowe, układ krwionośny i chłonny jak również na emocję i psychikę pacjenta.

Największy kompleks tkankowy w ciele tworzy tkanka łączna. Jej zróżnicowaną formą jest struktura nazywana powięzią. Jest to tkanka tworząca integralną, nieprzerywalną strukturę rozciągającą się począwszy od przyczepów w wewnętrznych częściach czaszki aż na rozcięgnie podeszwowym stóp skończywszy. Powięź pełni wiele funkcji: otacza ciało pod skórą, pokrywa narządy wewnętrzne, a także ułatwia ruchy mięśniom poprzez podzielenie ich na grupy funkcjonalne oraz otoczenie poszczególnych włókien mięśniowych. Takie połączenie tkanki mięśniowej oraz otaczającej jej powięzi nazywamy układem mięśniowo-powięziowym. Co więcej, powięź jest źródłem propriocepcji (czucia głębokiego), daje podporę dla przebiegu nerwów i naczyń krwionośnych, a niekiedy tworzy przyczepy mięśniowe.

Restrykcje powstałe w obrębie powięzi mogą prowadzić do powstania nieprawidłowych napięć, które z kolei pociągają w nieprawidłowych kierunkach struktury kostne. Prowadzi to do powstania kompresji w stawach oraz w rezultacie – bólu i dysfunkcji. Może również dojść do ucisku struktur nerwowych i naczyń krwionośnych, co będzie zaburzało ich funkcję.

Skrócenie struktur tkanek miękkich, może objawiać się między innymi uczuciem zmęczenia bądź sztywnością w skróconym mięśniu oraz wystąpieniem nieprawidłowości dotyczących wzorca ruchowego, napięcia mięśniowego, elastyczności mięśnia, zakresu ruchu w stawie i gry stawowej.

Skrócone struktury mięśniowo-powięziowe charakteryzują się zredukowaną siłą, możliwościami kurczenia oraz wytrzymałością

KOLEJNOŚĆ KROKÓW W TERAPII TKANEK MIĘKKICH

Rozluźnianie mięśniowo-powięziowe

Polega na stopniowym rozciąganiu tkanek miękkich. Kierunek rozciągania, wielkość przykładanej przez terapeutę siły i czas trwania stosowania techniki są w całości zależne od reakcji ciała pacjenta.

Działanie

Poprzez stosowanie techniki rozluźnienia mięśniowo-powięziowego dążymy do obniżenia wzmożonego napięcia i do przywrócenia prawidłowego zakresu ruchu.

Po zlikwidowaniu restrykcji występujących w obrębie kompleksu mięśniowo-powięziowego oraz stawów należy rozciągnąć mięśnie posiłkując się Technikami Energizacji Mięśniowej.

Techniki Energizacji Mięśni

Obejmują zbiór metod, wywodzących się z różnych szkół, mających na celu likwidowanie zaburzeń w obrębie tkanek miękkich poprzez wykorzystywanie na różne sposoby wysiłku fizycznego pacjenta – odpowiedniej kombinacji napięcia izometrycznego i rozluźnienia. Dysfunkcja mięśniowo-szkieletowa rozwija się na skutek szeregu zmian fizjologicznych i w efekcie prowadzi między innymi do powstawanie patologicznym wzorców ruchowych.

Działanie

Zastosowanie Techniki Energizacji Mięśni prowadzi do poprawy zakresu ruchów w stawach przy istniejącym ograniczeniu.

Wskazania do terapii tkanek miękkich

Wskazana jest dla pacjentów w każdej grupie wiekowej. Techniki te są bezpieczne i nie niosą ze sobą ryzyka nadmiernego rozciągnięcia mięśni, do jakiego może dojść podczas rozciągania.

Techniki te znajdują zastosowanie w:

  • hipertonii mięśniowej,
  • przykurczach pochodzenia mięśniowego oraz łącznotkankowego,
  • przypadku występowania spastyki,
  • osłabieniu fizjologicznym mięśni,
  • miejscowym obrzęku,
  • zastoju żylnym,
  • ograniczeniu ruchomości stawów wynikającym z dysfunkcji tkanek miękkich.

Masaż Shantala (masaż dzieci) opracowany przez Fryderyka Leboyer na podstawie hinduskiej metody Shantala jest przeznaczony dla dzieci z pewnym opóźnieniem w rozwoju psychoruchowym. Szczególnie wskazany jest dla dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym, oraz dzieci z wiotkością lub wzmożonym napięciem mięśniowym, które przygotowujemy do ćwiczeń ruchowych. Można go również stosować profilaktycznie u prawidłowo rozwijających się dzieci. Celem masażu Shantala jest wyciszenie, regulacja snu, poprawienie trawienia, (zmniejsza/likwiduje kolki). Masaż również podnosi świadomość własnego ciała, wzmaga poczucie bezpieczeństwa i poprawia więź z rodzicem. Ponadto podnosi odporność organizmu – stymuluje układ hormonalny oraz prawidłowy rozwój psychoruchowy niemowlęcia. W terapii chorych dzieci, stanowi doskonałą technikę o działaniu przeciwbólowym i rozluźniającym.

Refleksoterapia wywodzi się z Chin w 1903 r. Amerykański lekarz Inghem odkrył powtórnie, że masowanie pewnych obszarów na stopie powoduje efekty w innych odległych częściach ciała. Jego technikę nazwano refleksyjną metodą masażu uciskowego. Doświadczalnie stwierdzono, że choroby stóp stymulują pewne obszary ciała ludzkiego powodując w nich określone zmiany patologiczne. Uciskając odpowiednie punkty na stopie można oddziaływać na konkretny narząd np. serce, wątrobę, trzustkę, żołądek czy mózg. Masażu stóp dokonuje się podobnie jak przy akupresurze opuszkami kciuków. Ucisk nie musi być jednostajny, a ruchy okrężne wykonujemy zgodnie z przesunięciem się wskazówek zegara. W przypadku wykonywania masażu całych stóp, uciska się kolejno punkt po punkcie. Zabieg rozpoczyna się na paluchu, a kończy na guzie piętowym. Do masażu stóp nie ma przeciwwskazań. Zabieg ten wpływa na polepszenie samopoczucia psychofizycznego.